PAPRYKA
Za ojczyznę papryki uważana jest Ameryka Środkowa oraz tropikalna część Ameryki Południowej, natomiast do Europy pierwsze odmiany zostały sprowadzone w XV wieku przez Krzysztofa Kolumba. Obecnie ilość odmian papryki jest ogromna, a różnią się one przede wszystkim kolorem, wielkością i ostrością smaku. Pod względem smaku, gatunki papryki dzielimy na ostre i słodkie. Charakterystyczny smak papryce nadaje kapsaicyna. Ostra papryka zawiera znacznie większe ilości kapsaicyny niż odmiany słodkie i w postaci sproszkowanej uważana jest za jedną z najostrzejszych przypraw na świecie. Papryka ostra drażni błonę śluzową żołądka, co powoduje wzmożone wydzielanie soku żołądkowego, więc nie powinna być ona spożywana przez osoby cierpiące na choroby układu pokarmowego. Barwa papryki uzależniona jest od jej dojrzałości oraz odmiany. Papryki słodkie mogą mieć barwę zieloną, żółtą, pomarańczową lub czerwoną. Papryka zielona, ze względu na wysoką zawartość kwasu foliowego powinna znaleźć się w diecie kobiet w okresie rozrodczym. Ponadto kwas foliowy zalecany jest osobom z anemią spowodowaną jego niedoborem. Natomiast papryka żółta i pomarańczowa obfitują w luteinę i zeaksantynę o właściwościach przeciwutleniających i są one szczególnie zalecane w prewencji np. chorób oczu. Najbardziej rozpowszechniona papryka czerwona to źródło beta-karotenu i witaminy C, które pomagają utrzymać młody wygląd skóry, opóźnić procesy starzenia się organizmu oraz zmniejszyć ryzyko rozwoju chorób nowotworowych. Ponadto witamina C wraz z witaminą P, znajdujące się w papryce, wzmacniają naczynia krwionośne. Dodatkowo w papryce słodkiej znajdziemy duże ilości innych witamin i związków mineralnych, przede wszystkim potasu, fosforu, żelaza, manganu czy witamin z grupy B.
